SUAMOS! Crónica das Xornadas de Limpeza en San Paio de Abeleda.

Cando o sábado 15 de xuño chegamos a San Paio de Abeleda o remolque do tractor xa estaba alí.
Deixárano os traballadores do Concello para que nel vertésemos os cascallos da igrexa. Agardando a que o enchésemos coa suor da nosa fronte e abofé que suamos!
Suamos cando vimos que a herba da zona de acceso ao vello mosteiro en moitas sitios alcanzaba 1.20m e que, de tan grande, se ensarillaba na desbrozadora.

E suamos coa desbrozadora ao lombo, cos enciños e coas forcadas carrexando a herba para unha morea.

Suamos cando vimos que no patio da entrada tamén a herba se apoderara da eira empedrada.

E suamos para deixar acceso a través del ás distintas dependencias.

Suamos cando vimos que o adro da igrexa, usado antes como cemiterio, se convertera nunha selva.

E suamos para que hoxe sexa transitable.

en todas as súas zonas!  

Suamos cando vimos cómo as hedras se apoderaban das paredes exteriores

E suamos para deixar limpas esas paredes

Suamos cando vimos o complicado que era pasar da porta para dentro

E suamos para deixar a nave ben limpa

suamos pero conseguímolo!

Suamos cando vimos que as escaleiras de subida á tribuna nin se vían

E suamos para deixalas expeditas

Houbo tempo para máis? Que llo pregunten a quen coas luvas nas mans, pincel en ristre e subida nun andamio lle sacou as teas de araña aos capiteis...

Compensacións? Moitas!

• Os sorrisos de cantos participaron nestas xornadas. Os Sorrisos dos que saen nas fotos e tamén dos que non saen. 
• Os sorrisos dos que espallaron a nova na prensa, nas redes, polos seus correos.
• Os sorrisos dos que presenciaron a "milagreira" devolución da columna que faltaba do pórtico, permitindo que despois de varios anos desaparecida, poidamos contemplalo agora tal e como foi concibido polo seu anónimo autor.

Detrás de nós deixamos un remolque de cascallos e unha morea de hedras e de arbustos que ao día seguinte recollería a brigada de obras do Concello de Castro de Caldelas.

A porta quedaba pechada pero agardamos que non sexa por moito tempo porque ¡Hai tanto que facer!

Cando en setembro do ano 2012 colgamos nos camiños e nas casas de Santa Tegra a exposición que agora se pode ver en www.arribasanpaiodeabeleda.blogspot.com dicíamos:

Dende hai máis de mil anos, moreas de homes e mulleres pisaron os camiños que comunican o mosteiro de San Paio co Couto, co Ivedo, con Pousada de Abaixo, con Pousada de Arriba, con San Miguel, con Santiurxo, con Soutelo, coa Tapada, con Valverde, co Campo, con Chaguacedo, co Pacio, con Paradella, co Regato, co Río, con Ruxil, con Sabugueiro, co Souto ou coa Touza. Foi na igrexa de San Paio de Abeleda onde lles deron as augas do bautismo aos seus fillos, procuraron o pan que redime, casaron coa persoa que amaban e acubillaron na terra do adro os corpos dos seus mortos.
Hoxe nas pegadas dos seus pasos lemos unha manda: Arriba San Paio de Abeleda!

Esa manda tamén a lemos nos ollos da próxima xeración -representada nestas xornadas por Lía que traballou arreo porque ela sabe que non pode confiar en xente que lle temos tan descoidada a súa herdanza-.

Lía di Arriba San Paio de Abeleda! E nós só podemos contestar Arriba!

Esta é a crónica dunha actividade do
De-Ambulatorio Románico d´O Sorriso de Daniel
en colaboración con
Asociación Cocas e Danzantes de Santa Tegra de Abeleda
Asociación de Veciños e Veciñas de San Paio de Abeleda
Concello de Castro de Caldelas

O De-Ambulatorio Románico d´O Sorriso de Daniel
quere ser
unha voz que alerta,
unha man que axuda,
un corazón que alenta.